Reis en aankomst

Ons vliegtuig vertrok om 4 uur in de middag, dus we konden op ons gemak naar Schiphol. Weggebracht door een Koreaanse vriendin van mijn vrouw, een heel klein vrouwtje met een gigantische Kia Sorento (ik moest op de heenweg rijden, wat een bak!).

Voordat we in de rij voor de incheck stonden, had ik al ruzie met iemand die blijkbaar 10 meter verderop ook al in de rij stond, hahaha. Welcome to Suriname! Bij het uitstappen nogmaals woorden omdat ik dacht iemand te helpen met een tas, die uiteindelijk van een ander bleek te zijn... Nooit ongevraagd helpen dus, dat wordt niet gewaardeerd! De bagage bleef gelukkig net onder de 140 kilo die we mee mochten nemen, diverse andere mensen moesten bijbetalen, of werden er bij de gate uitgehaald omdat ze toch nog met drie tassen de man liepen te sjouwen, waar 1 is toegestaan.

Helaas had het vliegtuig een uur vertraging, en hadden we de meest kinderrijke passagiersgroep die ik ooit heb meegemaakt. 9 Uur lang tussen de krijsende kinderen, die door de ouders slechts sporadisch en zachtmoedig werden gecorrigeerd. Echte Nederlandse Surinamers dus, want normaliter zijn die niet vies van een harde hand en ijzeren discipline bij de opvoeding... We werden bij het onderdrukken van de kinderuitbundigheid niet geholpen doordat ongeveer de helft van de " Personal entertainment systems" op het vliegtuig niet functioneerde. Op onze 4 schermpjes hadden we 1 die alleen constant de kinderfilm Rio wilde afspelen, die heb ik dus twee keer gezien. De andere schermpjes sprongen zonder aankondiging op de Franstalige route-informatie (met Fahrenheit en mijlen?) of begonnen tijdens een spelletje Solitaire of Poker opeens midden in een keiharde actie-film. Het bedienend personeel kwam langs met pincetjes om warme lapjes van 10 vierkante cm en lauwe koffie uit te delen, het was kortom een groot feest. Geen oog dichtgedaan.

De aankomst was net zo warm als altijd, maar verrassend; een nieuwe ruime hal, voldoende Militaire Politie voor een vlotte paspoortcontrole en een flinke lopende band. De familie stond 5 man sterk te wachten met een nieuwe ruime Nissan-bus met een 3,5 liter V6 motor (info voor de mannen), die er toch een flink uur over deed om de 40 kilometer naar de stad af te leggen. Het was druk en sommige wegen waren nog steeds slecht.

In het woongedeelte van het restaurant van mijn schoonouders lag ons domein alweer klaar; twee slaapkamers met airco, een eigen badkamer en toilet en een soort woonkamer. Perfect toch? Elke dag een schoonmaakster, iemand die je kleren wast en strijkt en als je iets te eten of drinken wilt, stap je je eigen restaurant binnen. Hog heaven. Bijna genant (bijna? of helemaal!), maar zoooo comfortabel! Nou proberen om die 10 kilo die ik in 3 maanden er af heb kunnen sporten er niet in 3 weken weer aan te eten!
Na het uitpakken van de 100 kilo aan kadootjes die we voor de familie bij ons hadden (vooral babykleertjes en huwelijksbenodigdheden voor het huwelijk van mijn zwager, en voor de jaren daarna natuurlijk), konden we om half 1 in de nacht gaan slapen. Toen was het in Nederland al half zes in de ochtend.

Vandaag om zeven uur weer opgestaan, we hebben al bananen geplukt bij het verhuurde tweede huis van de familie. Later gaan we zwemmen in de zwemclub achter het restaurant en uit eten denk ik.
Oh ja, er is een officiele "rehearsal" van de trouwceremonie! Sarah gaat oefenen met fluiten. De ouders en zusters van de bruid zijn aangekomen uit diverse windstreken, wat vrienden erbij. Ik zie het allemaal wel. Het restaurant is gesloten tot volgende week.
Leuk om mijn zwagers en nichtje weer te zien. En leuk om te zien dat mijn schoonouders na jaren van ontkennen van het bestaan van de vrouwen in hun leven, volkomen bijgedraaid zijn. De dames komen gewoon over de vloer en worden vriendelijk bejegend. Respect voor mijn schoonouders, die toch na decennia van hun ouderwetse Koreaanse manier van denken, nu een open en liefdevolle relatie met (de keuze van) hun zoons willen vormgeven. Ik mag graag denken dat ik daar in de 16 jaar als "buitenlander" met hun dochter ook een rol in gespeeld heb, maar misschien is dat weer wat te ver gedacht, hahaha!

Tot later! Anyong (doei in het Koreaans)!

Arjan