Hollandse nieuwe

En dan heb ik het niet over de haring, maar over - weer - een nieuwe baan voor deze Hollander.

Met een Europese of Amerikaanse achtergrond qua opleiding en ervaring is het niet heel moeilijk om een baan te vinden in Suriname. Men is ERG gecharmeerd van Bachelor- en Mastertitels, en gebruikt vaak Europese of Amerikaanse standaarden in projecten (PMBOK / Prince2) en bijvoorbeeld boekhoudmethodieken (IFRS, Dutch Standard, US GAAP). Het land loopt in veel aspecten jaren achter op het Westen, ook een groot voordeel hier; jij loopt VOOR. En niet dat de salarissen vergelijkbaar zijn met die landen, maar ook het uitgavenpatroon zal wat anders zijn.

Toch is het – mede door de devaluatie van vorig jaar en de hoge inflatie – niet makkelijk om hier iets op te bouwen, en veel van de “coming back home” Surinamers of “ik vertrek”-Nederlanders keren na een paar jaar gedesillusioneerd weer terug naar Nederland. Iets bouwen of opzetten gaat meestal gepaard met heel veel vertraging, oplopende kosten en in de ergste gevallen regelrechte oplichting. Samenwerken met Surinamers vergt tact, geduld en doorzettingsvermogen. Een bouwbestek van 100.000 Euro kan aan het eind zomaar 200.000 geworden zijn doordat je bijvoorbeeld alle deuren anderhalf keer moest betalen; de eerste leverancier ging failliet na de aanbetaling. Of het dak twee keer; het eerste dak was zo slecht gemaakt dat het door een ander afgebroken en opnieuw gedaan moest worden, etc. Daarna blijkt dat je muren verzakken, je perceel al twee keer door een andere bezwaard is met een hypotheek en in de regentijd onder water komt te staan, terwijl het na jouw aankoop NOG een keer verkocht blijkt te zijn. Als dan ook nog de notaris zijn werk niet blijkt te doen, en de landmeter een foutje van 3 meter breed maakte, zakt de goede zin je heel diep in de slippers…

Alles slijt, schimmelt en vergaat hier ook veel sneller dan in de gematigde klimaten. Foto’s trekken krom en vervagen, je auto verkleurt en brokkelt af op je schots en scheve oprit en de muurverf schimmelt al (rood) als de eerste zonnestralen opkomen op de dag nadat je geschilderd hebt. De constante hitte wordt alleen draaglijk als het lokale weer andere plannen met je heeft; 48 uur lang stromende regen bijvoorbeeld, hahaha! Veel van de boodschappen die je doet zijn van inferieure Chinese of andere discutabele kwaliteit. De keus is beperkt en alternatieven vaak niet beschikbaar. Je kunt alles “laten halen” of sturen vanuit Europa of Amerika, maar dat vergt Dollars en transport en import maken het reteduur. Is je auto kapot? Monteurs zijn onbetrouwbaar en halen vaker onderdelen van je auto AF dan dat ze die er op zetten. Ook daar heb je de keuze tussen een Chinees onderdeel dat een half jaar meegaat, of een Europees of Japans onderdeel dat gloeiend duur is.
Waarom vallen zoveel buitenlanders – waaronder ik - voor de charmes van Suriname dan? De diversiteit? Het natuurschoon? De “no spang” (No worries, Hakuna Matata) attitude? Het heerlijke eten vanuit alle werelddelen? Ieder heeft zijn eigen redenen natuurlijk. En die zijn er wel degelijk. Maar goed, ik dwaal af en jullie zijn super benieuwd wat die nieuwe baan uit de openingszin inhoudt natuurlijk.

Een aantal maanden geleden werd ik benaderd door iemand die me via Linkedin had gevonden (tipje!). Een Canadees bedrijf in financiële systemen voor overheden, dat een Projectmanager zocht in Suriname: “Travel may be required within the region”. Spannend. Dus maar even kijken wat ze vragen en bieden. Niet dat ik per se weg wilde bij de grote bank waar ik nu werk, maar het groeipad is hier zeer beperkt en hoewel ze uitstekend betalen voor Surinaamse begrippen, is er altijd ruimte voor verbetering, toch? Niet geschoten is altijd mis…

Nou, dat heb ik geweten. Na een initiële online kennismaking en weging van mijn CV, moest ik mijn 30-jarige geschiedenis van diploma’s aantonen en referenties opgeven. Waar dat meestal een formaliteit is, bleek het nu zeer detaillistisch en diepgravend te gaan. Alle referenties werden aangeschreven om pagina’s vragen over mij te beantwoorden, en voor de diploma’s die niet online gecheckt konden worden zijn de betreffende scholen aangeschreven. Gevolgd door Skype gesprekken met HRM, een Sales VP en een andere Project manager , die laatste zelfs weer face-to-face hier in Suriname. Daarna nog met een paar van hun huidige lokale werknemers kennis gemaakt, en zelfs met iemand van het Ministerie van Financiën hier moeten spreken!
En de uitkomst was dus positief, na terugkomst uit Nederland mag ik beginnen! Hoera! Een salaris in waardevaste Amerikaanse Dollars en goede perspectieven zijn mijn beloning. Het zal vast zwaar worden, want ik moet veel met (Surinaamse) ambtenaren werken, en dat is geen vooroordeel maar een constatering. Maar ik heb er wel “zin an”. Gelukkig merkte mijn huidige werkgever dat ook, en mocht ik in goed overleg mijn jaarcontract verscheuren! Wow, dat viel mee! Ik had toorn en boetes verwacht, maar ze waren superrealistisch!

De aangekondigde eventuele toekomstmuziek zoals projecten in Brazilië, Argentinië, Trinidad ofzo neem ik maar voor kennisgeving aan, dat zien we nog wel. Eerst kijken wat de status hier is nadat de vorige projectmanager afgelopen februari gedwongen afscheid van ze nam! Lang verhaal, niet geschikt voor online vastlegging. Wat deze baan wel doet is de toekomstmuziek van het bouwen van een eigen huis laten aanzwellen. Of het bouwen van een aantal appartementen voor de verhuur, op een perceel dat we van Sung’s ouders krijgen vlakbij het restaurant. Het stijgen van de waarde van de huizen in Nederland, zowel voor verkoop als voor de verhuur, geeft ook hoop dat we straks weer boven water zijn met de hypotheek in Rotterdam. Of dat de verhuur na dit jaar eindelijk niet meer verliesgevend hoeft te zijn!

Deze week was ook de eerste vlucht van vakantievlieger TUI naar Suriname. Ze bieden vooral pakketvakanties aan voor toeristen, maar ook de losse ticketverkoop zullen ze ter hand nemen. Dat geeft hoop op het zakken van de torenhoge vliegticket prijzen naar Suriname, alhoewel ze een joint venture met de SLM aan zijn gegaan. Dus die gaan elkaar niet beconcurreren denk ik. De afgelopen jaren kwamen er tussen de 200.000 en 250.000 toeristen per jaar naar Suriname. TUI verwacht er nog 100.000 bovenop te gooien in de nabije toekomst. En omdat het restaurant zijn winst maakt op toeristen (de lokale vaste klanten zouden het alleen kiet laten draaien), zijn er goed vooruitzichten voor verhuur van appartementen of kamers, en stijging van de restaurant-inkomsten.

Verder lopen de voorbereidingen voor de werkvakantie in Nederland goed. Autootje gehuurd, afgesproken met familie en vrienden, afspraken met bank, gemeente en Universiteit op de rol. Alleen het vinden van een studentenkamer voor Sarah loopt niet echt. Voorlopig zit ze bij vrienden in de buurt van Rotterdam in huis, dus een groot probleem is er niet. Maar uiteindelijk wil ze toch iets voor zichzelf uiteraard. Dus als iemand nog iets weet!?

En in Suriname is het ook betrekkelijk rustig. De koers van de Surinaamse Dollar is al een jaar binnen een bandbreedte van 10% aan het schommelen. Beter dan ca. twee jaar geleden, toen de munt opeens in een paar maanden de helft minder waard werd. En het ziet er niet naar uit dat dit verlies ooit nog terug gewonnen zal worden. Ikzelf ben na een 10-weekse cursus Salsa-dansen opgehouden met de lessen, wel tot intermediate niveau gegaan. Sung gaat gewoon lekker door iedere week met de danslessen. Max is samen met een aantal vrienden begonnen met Krav Maga iedere zaterdag. Een soort verdedigingssport van de SAS uit Israël. Lekker bewegen in ieder geval, als hij gaat. Sarah is bezig met haar examens voor het Atheneum, met wisselend resultaat. We zullen het zien straks, dat ze gaat slagen is nauwelijks een vraag, de cijfers zijn een ander geval. Gelukkig had ze voor haar SO’s allemaal 8’en en 9’s, zodat ze voor de examens wat speelruimte heeft.

De grootste verrassing op het persoonlijke vlak is dat de auto van mijn zwager weer voor de deur staat, na een reparatie door de monteur. Nou lijkt dat niet zo opzienbaarlijk, maar deze Chevrolet Silverado Pickup heeft VIJF JAAR bij de monteur doorgebracht. Suriname, you never seize to amaze me. Nou, eigenlijk was het bij verschillende monteurs, want na een aantal jaren stilstand is natuurlijk de kabelboom verrot, zijn de remmen vastgeroest, de lak verschoten en alle rubbers vergaan. Dus er moesten ook onder meer een auto-electro-specialist en een spuiter aan te pas komen. En nog is er geen radio, doet de airco het niet, gaat het knipperlicht linksvoor aan als je op de rem trapt, hangt het dashboard van ellende op de grond, en diverse andere klachten. En wel het equivalent van een nieuwe pickup uitgegeven aan de reparaties en upgrades (zoals bling-velgen). Zullen we zeggen dat er wel een klassieker op de weg gehouden wordt? Of dat er bakken met geld is gesmeten naar een massa-product met een restwaarde van 2,5 mille USD?

Anyway, dit was waarschijnlijk mijn laatste blog voor de vakantie in Nederland. Ik weet niet of ik na terugkomst het bloggen weer oppak, want hoewel 60.000 views mijn ego strelen, krijg ik te weinig feedback van de familie, voor wie ik het eigenlijk doe… :}

We’ll meet again. Of niet.

Arie Jan de emigratieman