Veekeesjun
Door: Arjan Muller
Blijf op de hoogte en volg Arjan
28 September 2016 | Suriname, Paramaribo
Vakanties
Lieve mensen,
De grote vakanties in Nederland en Frans-Guyana zijn alweer een maandje voorbij, hier in Suriname zitten we inmiddels ook tegen het einde. Dat heeft vooral als gevolg dat de meeste buitenlandse toeristen weg zijn, en de (gegoede) lokale bevolking grotendeels “uitlandig is”. Dus NOG minder restaurantbezoekers dan de huidige economische crisis al rechtvaardigde.
Het was wel weer “restaurantweek” in Suriname recentelijk, waarbij je voor 100 SRD (nu nog ongeveer 13 Euro waard) een driegangendiner kon krijgen. Wij hebben in Hotel Krasnapolski in het centrum van Paramaribo gegeten, waar de service langzaam, maar het eten lekker was. Onder meer de beste carpaccio die ik ooit at hier! Helaas was restaurant in Fort Zeelandia;“Baka Foto”, een van de meest luxe van Suriname, al volgeboekt. Die gaat eind deze maand dicht, te weinig klandizie. Daarom nam iedereen deze laatste goedkope kans om er te eten met beide handen aan. Gelukkig hadden we daar vorige restaurantweek al gegeten…
Sung’s afhaal-shop is ook gesloten, maar dat komt omdat ze voor een maand in Korea zit met haar ouders. Waarschijnlijk de laatste keer dat die Korea bezoeken. Ze hebben het wel naar hun zin, zeker toen het daar een week oogstfeestvakantie was (Chusok). Dat betekent dat de familie wat tijd voor ze heeft, de rest van het jaar zijn de vakantiedagen dun gezaaid in Korea. Het is even wennen voor ze, het land is veel verwesterd en gehaaster geworden in de 10 jaar sinds ze er voor het laatst waren, laat staan sinds de tijd dat ze emigreerden in de jaren ’80.
Naast een paar uitstapjes naar resortjes (onder meer naar Parabello, met ERG leuke tokkelbanen of “ziplines”), ben ik met de kinderen naar Belem in Brazilie geweest. Een stad van 1,5 miljoen inwoners langs de Para rivier, op 2 uur vliegen van Paramaribo. We vlogen met een reisbureau dat in de vakantieperiode elke week honderden Surinamers naar Belem vliegt. Zaten in een Hotel in het centrum van Belem, naast een groot park met een oud opera-gebouw er in. Met het reisbureau hebben we een stads-toer en een riviercruise gedaan, maar voor de rest hebben we ons een beetje afzijdig gehouden. Dat bespaarde ons ook de ergernis van het "om 9 uur stipt morgenochtend vertrekken we hoor!" en dan om 10 uur nog wachten op de laatste aankomers van het gezelschap.
De beide tours waren wel aardig hoor... Bezoekje aan onder meer een kristalsteen-museum waar elke Vrij School leerling spontaan een orgasme van krijgt; kristallen bji de metrieke TON! In alle soorten en maten, met tienduizenden kleintjes in een perkje gestort of een klomp van een paar honderd kilo op een plankje, prachtig!
Elke ochtend ging ik met de kinderen om 7 uur ontbijten in het hotel, dan de stad in. Het is niet echt een mooie stad, maar heeft wel zijn charmes. In de 16e eeuw gesticht door de Portugezen vind je er mooie kerkjes, een theater, een fort. Niet veel huisjes (en wat zijn ze klein!) hebben als gevelbekleding nog de authentieke Portugese tegeltjes, het gros heeft graffiti als bedekking. In de afgelopen 10 jaar is er een explosie van hoogbouw geweest, de kinderen vonden het leuk om weer wat flats te zien, ook al waren de meeste eng small en hoog… We hebben in een groot park gewandeld met wat dieren in betonnen kooien, en een museumpje ("Gouldi") over de oorspronkelijke bewoners, de Indianen. Eten was lekker en goedkoop, in de ochtend in het Hotel met lekkere broodjes (die de Surinamers bij tientallen in hun tassen propten) en in de middag bij de Churrasco, een steakhouse in buffetvorm. In de avond een keer naar “de mall”, waar we op een groot foodcourt konden kiezen uit tientallen eethuisjes, van Burger King tot sushi. Daar werd helaas ook mijn telefoon uit mijn zak gerold, het was druk en er is een paar maal iemand onnodig tegen me op gelopen. Ik was gewaarschuwd, maar helaas niet alert genoeg. Nou ja, een drie jaar oude goedkope telefoon gelukkig, het was al lang tijd voor een nieuwe. Alleen jammer van de foto’s.
Verder is Belem een Cacao-streek, dus veel goedkope chocolade
).
Als we een week later in Belem waren geweest, hadden we het grootste Maria-vererings-festival ter wereld kunnen meemaken. Twee miljoen bezoekers krijgt de stad dan! Toen we weer terug vertrokken kwamen we bijna te laat voor het vliegtuig omdat we om brandende barricades van demonstranten moesten rijden. Ook in Brazilie heeft de crisis zwaar toegeslagen, na een tiental jaren van grote groei.
Qua werk ook een grote verandering; gestopt bij de ene bank, begonnen bij de andere. Bij de eerste bank waar ik werkte, had ik een 20-uren contract. Maar ik werkte gemiddeld 27 uur van maandag t/m zaterdag ter plekke, en soms in de avond nog thuis (gigantische Excel macro’s in VBA schrijven). De afgelopen tijd merkte ik dat ik voor bepaalde vergaderingen niet meer uitgenodigd werd, en dus informatie mistte - niet dat ze uberhaupt zoveel communiceerden hoor -. Waarschijnlijk was dat vanwege mijn gewoonte WEL mijn mond open te doen en te zeggen wat ik van bepaalde zaken vind, waar anderen hun mond houden en netjes “ja en amen” knikken. Toen ze bij een nieuwe contract-onderhandeling ook nog de waarde van mijn salaris met zo’n 30% verminderden, leek me de tijd aangebroken om ergens anders aan mijn toekomst te bouwen. Blijkbaar kun je het zonder mij (als je mij niet nodig hebt bij cruciale vergaderingen), en ben ik voor jou niet het eerder afgesproken bedrag waard. Andere managers binnen de bank hebben wat minder kans op de arbeidsmarkt, maar bij mij zit dat nog wel goed. Ik nam per direct een 20-uren inzet bij een andere bank aan, en zodra mijn opzegtermijn verstreken is, wordt dat een 40-uren baan. Af van deze stress (ingeruild voor andere stress uiteraard), en nog beter betaald ook!
De afgelopen maand heb ik vooral doorgebracht met workshops in Powerpoint en Excel geven aan het personeel. Sommige mensen gebuiken al 10 jaar Excel, maar nog steeds alleen dezelfde oude functies. Dat kan tegenwoordig veel efficienter met Pivot Tables, formules en macro’s, dus dat heb ik geprobeerd er in te hameren. Helaas blijkt achteraf dat ze vaak gewoon weer op dezelfde voet doorgaan, maar tenminste heb ik ze de mogelijkheid en tools gegeven. Alleen komende donderdag nog een volle dag bij die bank werken, daarna is deze baan klaar, na 10 maanden. Wel jammer, want de mensen waren wel aardig en het “Islamitisch bankieren” project super-spannend. Maar als ik was gebleven zou ik binnen een half jaar mijn eerste hart-aanval te pakken hebben… Afgelopen zondag was het “family day” van die bank, in het resort Palulu vlakbij vliegveld Zanderij. Erg groot en mooi perceel, maar het bijbehorende kreekje was een beetje kort, smal en ondiep. Uiteraard weer heel veel eten erbij, maar we zijn niet te lang gebleven. Max wilde niet zwemmen en vroeg vanaf de tweede minuut wanneer we weer terug naar huis gingen. Als straf een uurtje gezwommen met Sarah en mijn soon-to-be ex-collega’s.
Verder is het de ene ellendige mededeling na de andere in Suriname. Onderzoek heeft uitgewezen dat tijdens het erbarmelijk slecht in Suriname georganiseerde “internationale festival” Carifesta van 2013 zo’n 20 miljoen SRD is verdwenen, van 80% van de uitgaven geen facturen is aangetroffen, veel van de aangeschafte goederen zijn verdwenen en er is nog 18 miljoen aan uitstaande betalingen over! School-lunch project 2015; 128 miljoen SRD verdampt, vooral richting enkele leden van het parlement, die zowel de opdrachten GAVEN als ONTVINGEN! Naast de 500 miljoen USD van het IMF is er nu 1,8 miljard USD aan leningen verstrekt vanuit de Islamic Development Bank, waar blijkbaar een kladje met “100 miljoen voor agrarische industrie, 800 miljoen voor energiebedrijven” genoeg moet zijn om het geld overgemaakt te krijgen… De koers van de USD is inmiddels 1 op 8 met de SRD, in December was dat nog 1 op 3,5. Kunnen we geen crowd-funding starten om mijn inkomen een beetje op peil te houden?
Gelukkig ook goed nieuws; Sarah en Max zijn beide zonder onvoldoendes overgegaan op het Atheneum. Sarah zit nu in het examen-jaar, Max in de 4e klas. Sarah heeft in de vakantie twee gitaarcursussen gedaan, Max heeft ge-gamed…. Vanaf 11 oktober mogen ze weer naar school!
Verder nog nieuws? Onze LandCruiser deels laten spuiten, de motorkap en het dak waren helemaal verweerd door de felle zon. Helaas ook weer in twee etappes. Vóór de Belem-vakantie de auto gebracht, na de vakantie zou ik hem ophalen. En ja hoor; druipers, doffe plekken, overspray. Dus tijd voor nog een herstelpoging gegeven en nu is het op 10 meter afstand bijna passeerbaar qua kwaliteit… Suriname… Het blijft een haat-liefde verhouding!
Groetjes! Arjan
Lieve mensen,
De grote vakanties in Nederland en Frans-Guyana zijn alweer een maandje voorbij, hier in Suriname zitten we inmiddels ook tegen het einde. Dat heeft vooral als gevolg dat de meeste buitenlandse toeristen weg zijn, en de (gegoede) lokale bevolking grotendeels “uitlandig is”. Dus NOG minder restaurantbezoekers dan de huidige economische crisis al rechtvaardigde.
Het was wel weer “restaurantweek” in Suriname recentelijk, waarbij je voor 100 SRD (nu nog ongeveer 13 Euro waard) een driegangendiner kon krijgen. Wij hebben in Hotel Krasnapolski in het centrum van Paramaribo gegeten, waar de service langzaam, maar het eten lekker was. Onder meer de beste carpaccio die ik ooit at hier! Helaas was restaurant in Fort Zeelandia;“Baka Foto”, een van de meest luxe van Suriname, al volgeboekt. Die gaat eind deze maand dicht, te weinig klandizie. Daarom nam iedereen deze laatste goedkope kans om er te eten met beide handen aan. Gelukkig hadden we daar vorige restaurantweek al gegeten…
Sung’s afhaal-shop is ook gesloten, maar dat komt omdat ze voor een maand in Korea zit met haar ouders. Waarschijnlijk de laatste keer dat die Korea bezoeken. Ze hebben het wel naar hun zin, zeker toen het daar een week oogstfeestvakantie was (Chusok). Dat betekent dat de familie wat tijd voor ze heeft, de rest van het jaar zijn de vakantiedagen dun gezaaid in Korea. Het is even wennen voor ze, het land is veel verwesterd en gehaaster geworden in de 10 jaar sinds ze er voor het laatst waren, laat staan sinds de tijd dat ze emigreerden in de jaren ’80.
Naast een paar uitstapjes naar resortjes (onder meer naar Parabello, met ERG leuke tokkelbanen of “ziplines”), ben ik met de kinderen naar Belem in Brazilie geweest. Een stad van 1,5 miljoen inwoners langs de Para rivier, op 2 uur vliegen van Paramaribo. We vlogen met een reisbureau dat in de vakantieperiode elke week honderden Surinamers naar Belem vliegt. Zaten in een Hotel in het centrum van Belem, naast een groot park met een oud opera-gebouw er in. Met het reisbureau hebben we een stads-toer en een riviercruise gedaan, maar voor de rest hebben we ons een beetje afzijdig gehouden. Dat bespaarde ons ook de ergernis van het "om 9 uur stipt morgenochtend vertrekken we hoor!" en dan om 10 uur nog wachten op de laatste aankomers van het gezelschap.
De beide tours waren wel aardig hoor... Bezoekje aan onder meer een kristalsteen-museum waar elke Vrij School leerling spontaan een orgasme van krijgt; kristallen bji de metrieke TON! In alle soorten en maten, met tienduizenden kleintjes in een perkje gestort of een klomp van een paar honderd kilo op een plankje, prachtig!
Elke ochtend ging ik met de kinderen om 7 uur ontbijten in het hotel, dan de stad in. Het is niet echt een mooie stad, maar heeft wel zijn charmes. In de 16e eeuw gesticht door de Portugezen vind je er mooie kerkjes, een theater, een fort. Niet veel huisjes (en wat zijn ze klein!) hebben als gevelbekleding nog de authentieke Portugese tegeltjes, het gros heeft graffiti als bedekking. In de afgelopen 10 jaar is er een explosie van hoogbouw geweest, de kinderen vonden het leuk om weer wat flats te zien, ook al waren de meeste eng small en hoog… We hebben in een groot park gewandeld met wat dieren in betonnen kooien, en een museumpje ("Gouldi") over de oorspronkelijke bewoners, de Indianen. Eten was lekker en goedkoop, in de ochtend in het Hotel met lekkere broodjes (die de Surinamers bij tientallen in hun tassen propten) en in de middag bij de Churrasco, een steakhouse in buffetvorm. In de avond een keer naar “de mall”, waar we op een groot foodcourt konden kiezen uit tientallen eethuisjes, van Burger King tot sushi. Daar werd helaas ook mijn telefoon uit mijn zak gerold, het was druk en er is een paar maal iemand onnodig tegen me op gelopen. Ik was gewaarschuwd, maar helaas niet alert genoeg. Nou ja, een drie jaar oude goedkope telefoon gelukkig, het was al lang tijd voor een nieuwe. Alleen jammer van de foto’s.
Verder is Belem een Cacao-streek, dus veel goedkope chocolade
).
Als we een week later in Belem waren geweest, hadden we het grootste Maria-vererings-festival ter wereld kunnen meemaken. Twee miljoen bezoekers krijgt de stad dan! Toen we weer terug vertrokken kwamen we bijna te laat voor het vliegtuig omdat we om brandende barricades van demonstranten moesten rijden. Ook in Brazilie heeft de crisis zwaar toegeslagen, na een tiental jaren van grote groei.
Qua werk ook een grote verandering; gestopt bij de ene bank, begonnen bij de andere. Bij de eerste bank waar ik werkte, had ik een 20-uren contract. Maar ik werkte gemiddeld 27 uur van maandag t/m zaterdag ter plekke, en soms in de avond nog thuis (gigantische Excel macro’s in VBA schrijven). De afgelopen tijd merkte ik dat ik voor bepaalde vergaderingen niet meer uitgenodigd werd, en dus informatie mistte - niet dat ze uberhaupt zoveel communiceerden hoor -. Waarschijnlijk was dat vanwege mijn gewoonte WEL mijn mond open te doen en te zeggen wat ik van bepaalde zaken vind, waar anderen hun mond houden en netjes “ja en amen” knikken. Toen ze bij een nieuwe contract-onderhandeling ook nog de waarde van mijn salaris met zo’n 30% verminderden, leek me de tijd aangebroken om ergens anders aan mijn toekomst te bouwen. Blijkbaar kun je het zonder mij (als je mij niet nodig hebt bij cruciale vergaderingen), en ben ik voor jou niet het eerder afgesproken bedrag waard. Andere managers binnen de bank hebben wat minder kans op de arbeidsmarkt, maar bij mij zit dat nog wel goed. Ik nam per direct een 20-uren inzet bij een andere bank aan, en zodra mijn opzegtermijn verstreken is, wordt dat een 40-uren baan. Af van deze stress (ingeruild voor andere stress uiteraard), en nog beter betaald ook!
De afgelopen maand heb ik vooral doorgebracht met workshops in Powerpoint en Excel geven aan het personeel. Sommige mensen gebuiken al 10 jaar Excel, maar nog steeds alleen dezelfde oude functies. Dat kan tegenwoordig veel efficienter met Pivot Tables, formules en macro’s, dus dat heb ik geprobeerd er in te hameren. Helaas blijkt achteraf dat ze vaak gewoon weer op dezelfde voet doorgaan, maar tenminste heb ik ze de mogelijkheid en tools gegeven. Alleen komende donderdag nog een volle dag bij die bank werken, daarna is deze baan klaar, na 10 maanden. Wel jammer, want de mensen waren wel aardig en het “Islamitisch bankieren” project super-spannend. Maar als ik was gebleven zou ik binnen een half jaar mijn eerste hart-aanval te pakken hebben… Afgelopen zondag was het “family day” van die bank, in het resort Palulu vlakbij vliegveld Zanderij. Erg groot en mooi perceel, maar het bijbehorende kreekje was een beetje kort, smal en ondiep. Uiteraard weer heel veel eten erbij, maar we zijn niet te lang gebleven. Max wilde niet zwemmen en vroeg vanaf de tweede minuut wanneer we weer terug naar huis gingen. Als straf een uurtje gezwommen met Sarah en mijn soon-to-be ex-collega’s.
Verder is het de ene ellendige mededeling na de andere in Suriname. Onderzoek heeft uitgewezen dat tijdens het erbarmelijk slecht in Suriname georganiseerde “internationale festival” Carifesta van 2013 zo’n 20 miljoen SRD is verdwenen, van 80% van de uitgaven geen facturen is aangetroffen, veel van de aangeschafte goederen zijn verdwenen en er is nog 18 miljoen aan uitstaande betalingen over! School-lunch project 2015; 128 miljoen SRD verdampt, vooral richting enkele leden van het parlement, die zowel de opdrachten GAVEN als ONTVINGEN! Naast de 500 miljoen USD van het IMF is er nu 1,8 miljard USD aan leningen verstrekt vanuit de Islamic Development Bank, waar blijkbaar een kladje met “100 miljoen voor agrarische industrie, 800 miljoen voor energiebedrijven” genoeg moet zijn om het geld overgemaakt te krijgen… De koers van de USD is inmiddels 1 op 8 met de SRD, in December was dat nog 1 op 3,5. Kunnen we geen crowd-funding starten om mijn inkomen een beetje op peil te houden?
Gelukkig ook goed nieuws; Sarah en Max zijn beide zonder onvoldoendes overgegaan op het Atheneum. Sarah zit nu in het examen-jaar, Max in de 4e klas. Sarah heeft in de vakantie twee gitaarcursussen gedaan, Max heeft ge-gamed…. Vanaf 11 oktober mogen ze weer naar school!
Verder nog nieuws? Onze LandCruiser deels laten spuiten, de motorkap en het dak waren helemaal verweerd door de felle zon. Helaas ook weer in twee etappes. Vóór de Belem-vakantie de auto gebracht, na de vakantie zou ik hem ophalen. En ja hoor; druipers, doffe plekken, overspray. Dus tijd voor nog een herstelpoging gegeven en nu is het op 10 meter afstand bijna passeerbaar qua kwaliteit… Suriname… Het blijft een haat-liefde verhouding!
Groetjes! Arjan
-
01 Oktober 2016 - 11:51
Edo:
Ziet er goed uit jongen... Mooie vakantie!
Leuk verhaal, weet ik weer waarom ik niet meer in Suriname werk, hahaha.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
