Erfgoed

Hallo luitjes,

Niet veel bijzonders gedaan de afgelopen weken.
De auto laten repareren omdat de waterpomp kapot was. Ook de multisnaar moest vervangen worden. Samen 400 Euro, rib uit ons lijf... De rest van de maand koude rijst (want "droog brood" eten Koreanen niet).

Wel naar de Jodensavanne geweest, een historische bezienswaardigheid, om te proberen wat cultuur-achtigs te laten zien. Sung Hee's ouders gingen ook mee op de anderhalf uur durende reis, maar dat bleek vooral te zijn om eetbare zwammen te gaan zoeken in het bos. Vanaf dat ik ze ken, zien ze overal voedsel. Ze kwamen voor ons huwelijk naar Nederland in 1995 (9 mei is het 20 jaar, mensen!) en bij de eerste de beste wandeling door de wijk stonden ze al onkruid uit de berm te rukken om het later aan ons op te dienen...

Maar enfin, het is eerst over de Highway (heel toepasselijk zo genaamd omdat hier het enige stukje vierbaans-weg van Suriname ligt, wel 2 kilometer lang...) naar de aluminiumfabriek bij Paranam. Dan een flink stuk over de Afobaka-weg tot de afslag naar ingie-kondre = indianenland; Powaka. Er werd een brug over de rivier gebouwd, maar vlak voordat die af was, voer er een dronken pontonbestuurder tegenaan en stortte hij in. Nooit meer gefixed, dus tot voor kort kon je alleen met een pontje oversteken.

Nu had een barmhartige samaritaan een stuk van zijn land afgestaan aan de regering ("geheel belangeloos", u-huh....) om een nieuwe brug aan te leggen. Dus in plaats van over asfalt rijd je een half uur langer via die omweg over lateriet, en kom je bij de nieuwe brug. Alwaar tol gevraagd schijnt te worden van de trucks die van de brug gebruik willen maken. Niet van personenauto's hoor. Dat had de barmhartige eikel even niet verteld bij het belangeloos afstaan van het land. En ik ben er zeker van dat er nog wel meer tegenprestaties tegenover staan.

Nou ja, niet zo zeiken Arjan. Vlakbij de brug stond weer een mooie kankantri, zie foto. Natuurlijk een offerplaatsje tussen de wortels voor de geest die in zo'n boom huist. Even na de brug is de afslag naar het indianendorp Redi Doti en de Jodensavanne.

Daar vestigden zich vanaf ongeveer het jaar 1640 -het hoogtepunt van de Heilige Inquisitie- Joden uit Engeland, Spanje, Portugal (Uit de geschiedenisboeken: "In 1492, meer dan 100.000 Joodse vluchtelingen verdreven uit Spanje, staken de grens over naar Portugal, in de buurt van de dorpen van Castelo de Vide en Marvão.") en later, toen de Portugezen Brazilië veroverden, wat gevluchte Joden uit Brazilië. Volgens de overlevering woonden er op het hoogtepunt 150 Joodse kolonisten en ongeveer 1.000 slaven. Op zo'n 50 kilometer landinwaarts van het huidige Paramaribo, en maar een paar kilometer van de vroegere hoofdstad van Suriname (Torarica) kun je nu nog een grote begraafplaats en de ruïne van een synagoge vinden. De plaats is sinds een grote brand in 1832 helemaal verlaten, maar de meeste inwoners waren toen al weggetrokken naar de stad omdat er veel sterfte was door tropische ziekten, en omdat bietsuiker in Europa de rietsuiker uit o.m. Suriname verdrong.

Op de begraafplaats liggen ongeveer 450 stenen van geheel verweerd Italiaans marmer, met namen er op die je nu nog in de Surinaamse gemeenschap terugvindt. Veel symbolen er op en ook veel kindergraven...
Het ligt mooi langs de rivier en is diverse keren opgeknapt en weer vervallen. Nu staan er wat informatie-borden en af en toe wordt het gras gemaaid. Maar het info-centrum is niet open en de pier mag je niet betreden. Je moet wel betalen voor entree tegenwoordig, gelukkig is de prijs voor ingezetenen billijk en geloofde de poortwachter ons direct toen we dat claimden. Moet je maar Surinaams kunnen spreken! Volgens hem was het een half uur vanaf de poort naar de synagoge, dus na 5 minuten doorwandelen waren we er al; wij hebben nog geen Surinaams tempo.

De rest van het gezelschap was niet erg onder de indruk van de summiere bezienswaardigheden, maar de gedachte aan al de ellende die daar moet hebben plaatsgevonden heeft mij wel altijd gefascineerd. 50 kilometer de rivier op! Er is weliswaar een minieme waterbron die al sinds mensenheugenis fris zoet water levert, maar verder moet alles gemaakt, gekweekt en onttrokken worden aan de jungle! Het water uit die bron is trouwens "bevorderend bij het tegengaan van verstoppingen". Ik weet niet of de Surinamers het begrijpen, maar er schijnen mensen vanuit de stad te komen voor dit water, waar je naar mijn inzicht dus buikloop van krijgt, hahaha.

Nog wat ananassen gekocht in Redi Doti, en terug naar de stad. Onderweg nog een curieuze gierenvergadering gezien. Even gekeken of we nog een lijk konden vinden, maar nee.

Dit uitje kun je beter combineren met een uitstapje naar één van de nabij gelegen indianendorpen en/of Blakawatra, een recreatief stroompje ("zwart water" is de vertaling) dat vlak in de buurt ligt.

Groetjes!

Arjan