Uitstappen?

Hallo familie en vrienden, hier weer een saai blogje vanuit een prachtig Suriname.
Het idee dat we hier permanent wonen begint een beetje in te zinken nu ik ongeveer 9 maanden hier ben. Het helpt ook dat ik hier veelvuldig “boeroe” (blanke Surinamer) genoemd wordt, naar de Nederlanders die hier bijna 200 jaar geleden als boer naartoe kwamen. Een nieuwe Nederlander wordt “bakra” genoemd.


Afgelopen maand een paar uitstapjes gedaan:


Met een Italiaanse dame die in het restaurant kwam eten zijn Sung en ik naar het binnenland gegaan. Ze zat al een tijdje hier met haar man, er schijnen op een gegeven moment wel 100 Italianen gewerkt te hebben aan de nieuwe (1 miljard USD kostende) raffinaderij van Staatsolie. Ze had de meeste dingen in de stad wel gezien, maar het binnenland nog niet zo. Omdat wij een nieuw resort bij de stuwdam wilden bekijken, zijn we maar daarheen gereden. Dankzij de asfaltweg is dat tegenwoordig nog maar een uur of twee. Over de “Highway” naar Paranam gereden, de aluminiumfabriek die over een maand stilgelegd wordt; exit Suralco/Alcoa. Volgens Bouterse gaat hij een nieuwe fabriek ter waarde van drie miljard USD bouwen bij het Nassaugebergte, waar nog voor 80 jaar aan bauxiet ligt. Misschien aan de eindhalte van de nieuwe spoorlijn Poelepantje – Onverwacht die er ook nooit gekomen is? Die overigens wel een aantal miljoenen Euro’s aan onderzoek, boetes en afkoping van getekende contracten heeft gekost... Maar goed, laat me niet afdwalen. Bij het stuwmeer even staan uitkijken over de imposante 2 kilometer lange dam en een deel van het meer van totaal 1.560 vierkante kilometer. Aan de voet van de brug lag het nieuwe resort dat we wilden gaan bekijken; het Afobaka resort. Even zoeken, want het was niet aangegeven, maar ondanks de curieuze ligging vlak aan de voet van de 60 meter hoge dam vonden we het al snel. We stonden voor een dichte deur en er was geen wachter, dus maar even het telefoonnummer gebeld dat aangeplakt stond. Het geheel maakte nog een on-affe indruk en de mededeling toen de telefoon uiteindelijk opgenomen werd was ook niet erg uitnodigend; we waren niet welkom... Ook al legde ik uit dat we potentiële klanten waren; “nee, we zijn erg gesteld op de privacy van onze gasten (geen auto te bekennen op de parkeerplaats), u zou het ook niet willen dat als u hier verblijft en er komen om de haverklap mensen langs”. Nou, dat gaat ook niet gebeuren want hier gaan we niet terugkomen! Net alsof er om de haverklap mensen twee uur vanuit de stad komen rijden om je nieuwe resort te bekijken!!! Ik zou als beheerder in mijn handen wrijven als ze dat komen doen, en ze met alle egards behandelen (net als bij Marina Waterland Resort het geval was, waar we mede daarom later een paar nachten DAT resort geboekt hebben, en niet deze numbnuts). Waarschijnlijk is hij nog niet lang genoeg in Suriname om te beseffen dat je ELKE kans moet aangrijpen om jezelf aan te prijzen en mensen binnen te krijgen... Bij Berg en Dal – het resort van Kersten een kwartiertje van de stuwdam vandaan – hadden ze eerst ook zulke “strenge” regels; alleen betalende gasten mochten binnenkomen en van de faciliteiten gebruik maken, alle anderen werden bij de poort weggestuurd. Nu mag iedereen binnenkomen, ook al is het alleen maar voor een drankje!
Anyway, dat weten we dan ook weer. Geen voorbeeld van hoogstaande gastvrijheid en ondernemerschap in mijn ogen. Dus de terugweg aangevangen en halverwege afgeslagen naar Jodensavanne nog maar een keer! Altijd leuk om die oude ruïne van de synagoge en begraafplaats met 450 marmeren stenen te zien. En gelukkig wist ik er nog genoeg van om een beetje als gids te fungeren. Het is ook allemaal te lezen op infoborden hoor. Oh ja, deze keer zou je zelfs 5 SRD moeten betalen om de 40 meter naar de “geneeskrachtige” bron te mogen lopen. Dat betalen hebben we maar niet gedaan, maar we hebben wel een paar slokjes van het cola-kleurige water genomen. Zie ook de foto’s van dit tripje onderaan.


Recentelijk ook een dagje op-en-neer geweest naar St. Laurent in Frans Guyana met schoolvriend Jeffrey en zijn gezin. Vroeg in de ochtend op een vrijdag vertrokken we – Sung, schoonma en ik - naar Albina, waar we de auto’s stalden bij familie van Jeff aan de rivier, vlakbij de picknickplaats. Albina is langzaam weer aan het opbouwen van de grote schade die tijdens de binnenlandse oorlog van ’86-’92 ontstond. Het halve dorp is toen platgebrand, inclusief de aanwezige hotels. De meeste bewoners vertrokken in die tijd naar de stad of naar Frans Guyana. Nu komen de inwoners langzaam weer terug, al blijven degenen die naar Frans Guyana zin gegaan meestal daar voor de betere (sociale) voorzieningen. We gingen met een klein bootje naar de overkant en in St. Laurent naar de SuperU, een grote supermarkt op 10 minuten lopen van de aanlegplaats. Met een boodschappenwagen vol stokbroden, vlees en fruit vertrokken we na een uur of twee weer terug. Weer 2,5 uur terugrijden naar de stad. Leuk om even bij lokalen op het platje aan de rivier wat te eten en te kletsen, maar wel wat te inspannend om echt een uitje te zijn...


Verder met Jeff, Sandy en Kruisje (allemaal ex-schoolgenoten van de HAVO) naar een huisje van een vriend van Jeff op Vierkinderen gegaan, dat is een regio waar veel Surinamers een buitenhuisje hebben. Het ziet er hetzelfde uit als Cola-kreek, Republiek en Bersaba; allemaal aan dezelfde kreek. Huizen van bamboehutjes tot miljoenenvilla’s. We zijn één nachtje blijven slapen in comfortabele slaapkamers, zelfs airco was aanwezig. Veel gegeten en gedronken, verder vooral “ge-chilled”. Was erg gezellig. Helaas wilde de volgende dag de LandCruiser niet meer starten! Gelukkig kon de lokale wachter in de buurt even een andere accu lenen waarop we konden starten. Onze accu was blijkbaar na 2 jaar al op, waardoor we weer 200 Euro konden dokken voor een nieuwe . Schijnt hier normaal te zijn omdat de weersomstandigheden en bijvoorbeeld constant aircogebruik veel van die dingen vergen.

Voor Sarah’s verjaardag zijn we twee dagen naar “Marina Waterland Resort”geweest, bij Domburg aan de Surinamerivier. Een zondagslunch op dit prachtige resort een paar weken daarvoor was ons erg goed bevallen, en nu huurden we één van de luxueuze huisjes. Ook weer veel gegeten en gedronken, en erg genoten van alles wat ze te bieden hadden. Skelters, waterfietsen, kano’s... en ligstoelen voor de oudjes. Op de vrijdag van Sarah’s verjaardag ben ik met Max naar zijn school in de stad gereden omdat hij de boeken voor het nieuwe jaar moest ophalen. Met nog 4 kinderen erbij – een vriend van Max en drie vrienden van Sarah – zijn we teruggereden. Ze hebben zich allemaal prima vermaakt met het aanwezige speelgoed. Leuk om al die pubers kinderlijk enthousiast op de skelters en in de kano’s tekeer te zien gaan. Wifi was er alleen bij de bar, dus de telefoons bleven op tafel liggen. Met drie taarten en een prachtig cadeau (een zwarte Spaanse gitaar, gesponsord door de familie in Nederland, die Edo opstuurde en waarvoor wij nog eens 40% invoerrechten en administratiekosten mochten dokken; prima, dat was óns deel van het cadeau dan!) was het een leuke dag. In de avond de meeste vrienden weer teruggebracht naar de stad, twee bleven slapen. Zaterdag kwamen Jeffrey en zijn gezin even langs voor de lunch, waarbij we ook de buitengewoon aimabele eigenaar en zijn vrouw uitgenodigd hadden. Was weer erg gezellig, ook de zonen van Jeffrey hadden het naar hun zin met al het speeltuig. Zaterdag om 6 uur uitgecheckt en terug naar de stad. De foto’s doen het resort meer recht dan dit droge verhaal; wát een investering in beplanting en kwalitatief goede en mooie huisjes. Ik geloof dat hij er al 9 jaar mee bezig was! De moderne steiger werd redelijk druk gebruikt, nu lagen er 4 boten waaronder een stel Noren en Fransen.


En zo was de vakantie voorbij, de kinderen gaan morgen weer naar school.


Ikzelf werk nog steeds voor 2 verschillende banken, waar ik bij de ene een vast contract krijg aangeboden per 1 januari. Spannende ontwikkelingen daar gedurende de komende maand! Later meer daarover...


In het restaurant wordt het steeds rustiger. De meeste toeristen zijn vertrokken en de Surinamers hebben hun vakantiegeld uitgegeven. Het zal mij benieuwen of het weer aantrekt na al die verhogingen van onder meer de gwl- en brandstofprijzen! Het gaat tussen de 60% en 300% omhoog allemaal. Niet zo gek als net een aantal managers van de EBS (Energie Bedrijven Suriname) zijn gearresteerd om malversaties ter waarde van 13 miljoen Euro. Ook schijnen er een paar honderden miljoenen Euro’s aan inkomsten uit de goud-industrie “niet te vinden” te zijn op de begroting van het land. Het is weer fraai... En niet eens meer een bananen-republiek, want die staan door een schimmelziekte (Moko) te rotten in de velden! Die industrie was ook een voorbeeld van wanbeleid en corruptie, want eerst is er door de Europese Unie 39 miljoen Euro’s subsidie gegeven om deze te moderniseren, waarna het plompverloren werd verkocht aan een buitenlandse investeerder.


En zo kan ik nog wel een stuk of 10 voorbeelden van “jammerdebammer” opnoemen. Misschien volgende keer? Ik hoop dan een opwekkender stukje. Als ze nu eens vaart gaan maken met de Anti-corruptie maatregelen die al jaren aangekondigd worden? Zodat ik volgende keer alleen maar grote succesverhalen kan vertellen? Gaan we doen!

Groetjes, Arjan